به نقل از «مشرق»

آیا برومند به خاطر حمایت از مردم غزه مجبور به استعفا شد؟

تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۵۰۹۴۰

بسیاری انتظار می‌کشیدند که برومند در خانه سینما مواضع سیاسی سختی اتخاذ کند و یک جدال سخت شعله‌ور شود. اما او در پشت پرده همه اتفاقات به جای سیاسی‌کاری، مشغول حقوق از دست رفته اعضای این نهاد صنفی بود.

سرویس فرهنگ و هنر مشرق - پس از تغییر هیات رئیسه خانه سینما با تغییر دولت در سال ۱۴۰۰ انتظار می‌رفت که تنش میان خانه سینما با سازمان سینمایی، اوج بگیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما در مهره‌چینی تازه «خانه سینما» و انتصاب «مرضیه برومند» نتیجه معکوسی را برای «خانه سینما» به ارمغان آورد.

کارگردان فیلم سینمایی «شهرموش‌ها» هیچگاه از چهره‌ها یا مهره‌های نزدیک به طیف «صاحبان منافع» در سینمای ایران نبود. وی در تمام دوران فعالیت‌های صنفی خود چهره بسیار متعدلی بود که به دلیل خواستگاه سنتی‌اش به یک مبارز سیاسی – سینمایی-صنفی تبدیل نشد.

بیشتر بخوانید:

برومند به دلیل حمایت از مردم فلسطین مجبور به استعفا شد

آرامش در حضور دیگران !

پس از حوادث سال گذشته و انتخاب برومند در اسفندماه به عنوان مدیرعامل خانه سینما، انتخاب یک زن در مقام مدیرعاملی این شائبه را تقویت می‌کرد که او به خانه سینما آمده تا خواست هیئت رئیسه را برآورده کند. اما گذشت چند ماه از حضور کارگردان «مربای شیرین» در این نهاد صنفی گذشت و فضای همدلانه میان خانه سینما و سازمان سینمایی شیرین‌ترشد. با وجود افزایش تنش‌ها در سینما، خانه سینما به امور اصلی خود مشغول بود و بدون هیاهو همچنان از جایگاه و حقوق صنفی اعضایش حمایت کرد.

افراد بسیاری انتظار می‌کشیدند که برومند مواضع سیاسی سختی اتخاذ کند و زین‌ها برای یک جدال سخت شعله‌ور شوند. امااو در پشت پرده همه اتفاقات به جای سیاسی‌کاری، مشغول حقوق از دست رفته اعضای این نهاد صنفی بود.

بیشتر بخوانید:

مدیرعامل خانه سینما: ما کنار شما با رژیم‌ صهیونیستی می‌جنگیم

موش‌های هماهنگ شده به کارگردان مدرسه موش‌ها حمله کردند

بازیگر فیلم «دایره مینا» به کارگردانی داریوش مهرجویی یکی از سخنرانان روز تشییع این کارگردان بود. در مراسم وداع با کارگردان نارنجی‌پوش، «لیدرها» در شلوغی‌های پهنه رودکی بسیار هماهنگ تقسیم کار کرده بودند. اغلب آنان دختران جوانی بودند که کلاه بر سر داشتند و به فاصله سه متری کنار یکدیگر ایستاده بودند.

شعارها همان چیزی بود که برای اینترنشنال شیرین و حلاوت خاصی داشت و برش‌های فراوانی به سرعت منتشر می‌شد. شعار لیدرها نیز از «مرگ بر عامل این جنایت» به «مرگ بر آمر این جنایت » تغییر کرد. کارگردانی که در کارنامه‌اش تنها یک فیلم ثبت شده و هر روز آرزوی زندان رفتن دارد، با یک فیلمبردار وارد پهنه رودکی شد و با لیدرها گفت‌وگو می‌کرد تا اینکه مرضیه برومند که علاقه وافری به مهرجویی داشت به عنوان مدیرعامل خانه سینما روی سن سخنرانی رفت.

مدیرعامل خانه در مراسم تشییع داریوش مهرجویی در بخشی از سخنانش گفت: ما همه در این سرزمین مانده‌ایم برای اینکه خاک و مردمان را دوست داریم، با ما خوب باشید ما کنار شما با رژیم صهیونیستی می‌جنگیم.

آقای کارگردان پرحاشیه که تنها در لیست افتخاراتش یک فیلم را ثبت کرده، با هماهنگی لیدرها دستور هو کردن را صادر کرد. فیلمبردارِ همراه آقای کارگردان اغلب تصاویری که می گرفت با فاصله بسیار کوتاهی در اینستاگرام «رادیوفردا» منتشر می‌شد و جزئیات صحنه واضح بود که موش‌های ناتوان آمدند تا برومند را کارگردانی کنند، در حالیکه این بانوی فیلمساز خودش موش‌های بسیاری کارگردانی کرد.

بیشتر بخوانید:

در جنبش ززآ حتی مرضیه برومند هم حق آزادی بیان نداره!

با انتشار گسترده اظهارنظر شجاعانه کارگردان «مربای شیرین» در فضای مجازی و خبرگزاری‌های به سرعت حملات پرفشار «گروه‌های صاحب منافع» آغاز شد و طبیعی است که بانویی در این سن و سال توان مبارزه با این هجمه بزرگ را نداشت به اجبار متنی را منتشر کرد و بخشی از مواضع صریح خود را تغییر داد. در بیانیه برومند آمده است: در مراسم تشییع هنرمند بزرگ کشورمان داریوش مهرجویی، من‌هم مثل همه دوستان و همکارانم بسیار غمگین و آشفته و پریشان بودم و تمرکز کافی برای حرف زدن نداشتم، اما به حکم جایگاه حقوقی‌ام و به درخواست همکارانم در خانه سینما بی‌آنکه متنی را از پیش آماده کرده باشم روی صحنه رفتم و درباره جایگاه آقای مهرجویی و تاثیر اجتماعی آثارش صحبت کردم.

ناگهان به یاد فجایع غزه افتادم، می‌خواستم بگویم اگر رفتار مسئولین با هنرمندان و آثارشان جز این بود که متاسفانه هست، بدون شک آن‌ها هم آنچه را که در دل داشتند به زبان می‌آوردند، حوادث غمبار غزه و آنچه را که سال‌هاست بر ملت بی‌پناه فلسطین می‌گذرد محکوم و در آثارشان ثبت می‌کردند، اما متاسفانه به اشتباه واژه جنگ را به کار بردم.

من هم مثل همه هنرمندان از جنگ و خونریزی و کشتار بیزارم، هنرمندان همواره مدافع صلح و آرامش بوده‌اند و هر جنایتی را از سوی هر جنایتکاری در هرجای جهان محکوم کرده و می‌کنند، هیچ انتظاری هم از هیچ کس ندارند جز احترام به هنرشان و آثاری که خلق می‌کنند، هنری که اصلی‌ترین هدفش نفی خشونت، جنگ، نابرابری و بی‌عدالتی است.

و، اما آنچه مرا به نوشتن این متن واداشته است احترام به افکار سینماگران، هنرمندان و مردم ایران است نه پاسخ به واکنش‌های مغرضانه و جعلی که به راه افتاده و پیش از این هم آن‌را تجربه کرده بودم. آن‌ها که آثار مرا دیده‌اند و با کارهای من بزرگ شده‌اند می‌دانند که من چگونه می‌اندیشم.

به عنوان مدیرعامل خانه سینما باز هم تأکید می‌کنم و از مدیران و مسئولان فرهنگی می‌خواهم که در رفتار خود با سینما و سینماگران تجدیدنظر کنند.

خانم برومند انصافا پای کار هستند!

مستندات بسیاری گواهی می‌دهد که برومند برای یک جنگ تمام عیار با وزارت ارشاد انتخاب شد، اما کارگردان مدرسه موش‌ها وارد جنگ دیگری شدو به جای اتخاذ تصمیمات هیجانی و سیاسی، دور از چشم «اسمشونبر»‌ها با سازمان سینمایی همکاری تنگاتنگی را آغاز کرد تا مطالبات صنفی اعضا را محقق کند.

یازدهم آبان رئیس سازمان سینمایی در برنامه صف اول به چند مورد از تعاملات مصلحانه برومند و با سازمان سینمایی با عنوان مدیرعامل خانه سینما اشاره کرد. او در این گفت‌وگو می‌گوید: ما الان رفتیم با شورای عالی تامین اجتماعی جلسه گذاشتیم، خود خانم برومند هم حضور داشتند، کارگروه مشترک گذاشتیم و به شدت پیگیر هستیم تا موضوع بازنشستگی سینماگران و ترمیم حقوق پایه اصلاح و حل شود. می دانید که اعضا سینما - همین متفکرین، کارگردانان صاحب نام و فیلمسازان ما با حداقل حقوق بازنشستگی بازنشست می‌شوند ؟ با حداقل حقوق کارگری؟ چه کسی باید اقدام کند ؟ در واقع، این نهادهای صنفی هستند باید پیشقدم شوند. دوستان من! وقتی همواره به مسائل حاشیه می پردازید اصل را فراموش می کنید. در جریانات صنفی، رفاهی، بحث مالیات ، یا بحث ۲۰۰ بیماری خاص که برخی همکاران ما گرفتار آن تا هستند، در همین سینما دچار مشکلات عدیده هستند ، دیگر نمی توانند کار کنند ، کجا باید به این‌ها توجه کند ؟ معلوم است من دولت، نهاد صنفی، آنها باید بخواهند در کنار من قرار بگیرند من دولت بتوانم برنامه ریزی جدی بکنم ، هر چقدر این مسائل در عالم سینما مطرح می شود، توسط کسانی که دوست ندارند سینما رونق بگیرد بازدارنده های زیادی پیش می آید، دوست ندارند اقتصاد سینما را ببینند ، می خواهم خدمت تان عرض کنم ،ناراحت و عصبانی نباشند.

بالاخره سینما رونقش دست من نیست، دست همین هنرمندها و خانواده سینماست، خودشان پای کار آمدند و خدا هم لطف کرد و اتفاقات خیلی خوبی دارد می افتد، شاید آنها گمان میپکردند در این دولت باید سینما تعطیل و درهای سینما بسته شود، اقتصادی وجود نداشته باشد، رونق نداشته باشد تا به اهداف سیاسی خودشان برسند.

بیشتر بخوانید:

سینماگران به پیشکسوت خود هم احترام نمی‌گذارند

او در بخشی از سخنانش می‌گوید:
در همین شورای عالی سینما ما بحث مسکن را داشتیم ، من یک آماری گرفتم از صنوف سینمایی، جا دارد یک تشکر هم بکنم از خانم مرضیه برومند، شخص خانم برومند که انصافا پای کار هستند در رفع مشکلات صنفی هنرمندان ، پیرو مصوبه شورای عالی سینما اماری در خصوص سینماگران فاقد مسکن گرفتیم که دیدیم تقریبا ۱۸۰۰ نفر در تهران فاقد مسکن هستند و بالای ۶۰۰ نفر در شهرستان ها، فهرست و مکاتبات پیرو هماهنگی‌های قبلی ارائه شده و به امید خدا زمین مشخص می شود تا طی دو سال یا سه سال ساخته شود. بالاخره ما کلنگ جریان حل مشکل مسکن هنرمندان را خواهیم زد.

جمله "شخص خانم برومند انصافا پای کار هستند" و پرداختن مدیرعامل نشان می‌دهد او به جای سیاسی کاری و فعال کردن جبهه جدید در مقابل خانه سینما به دنبال امور صنفی سینماگران بود

همین اظهارات خزاعی عملا تیر محسوب می‌شد. این سطح از تعاملات با سازمان سینمایی آنچیزی نبود که او برایش برگزیده شده باشد و تیر خلاص شلیک و کارگردان خاطره‌ساز مجبور استعفا شود.

در متن استعفای برومند شاید برخی دلخوری‌های وی از دادرسی دوباره پرونده فعالان زن کشف حجاب شده مطرح شده باشد اما فشار صحنه‌گردانان صاحب منافع را نمی‌توان نادیده گرفت.

بیشتر بخوانید:

فیلم/ مرضیه برومند: از دیدن مسیح علینژاد چندشم می‌شود!

تعارض دیدگاه مرضیه برومند و مسیح‌علی‌نژاد

اگر فرض کنیم که برومند دلایل ذکر شده استعفا کرده باشد، اما رویکرد او در یک مصاحبه تصویری جنجالی بسیار قابل تامل است.
کارگردان شهرک کلیله و دمنه در برنامه تصویری "بین خودمان باشد" با اجرای احمدی طالبی نژاد می‌گوید: مردم به خانواده هایشان نگاه کنند و در خانواده ما مادر تصمیم گیر بود و در خانواده های موفق زنان حرف اول را می زدند. من نشست های زنان خارج از کشور را می بینم چیزی را تبلیغ می کنند {منظور چهارشنبه‌های سفید} که نه تنها راهگشا نخواهد بود بلکه وضع را بدتر خواهد کرد،من وقتی این خانم های وزوزی را می بینم چندشم می شود.

این اظهارنظر به تنهایی موید آن است که مدیرعامل سابق خانه سینما، نسبت مشخص فکری با حرکات آنارشیستی سال گذشته دارد و در دامنه همکاری‌اش با سازمان سینمایی نشان می‌دهد او مهره موثری برای ایجاد دوقطبی متشنج در فضای سینمای ایران نبود. حالا باید منتظر ماند و دید که آیا هیئت رئیسه با انتخاب تازه‌اش می‌تواند حاشیه‌هایی مشابه با سال 1390 تا 1392 را تکرار کند.

منبع: مشرق

کلیدواژه: تحلیل روز طوفان الاقصی قیمت اینستاگرام داریوش مهرجویی شورای عالی سینما کشف حجاب مرضیه برومند احمدی طالبی نژاد مسیح علینژاد رادیوفردا خانه سینما اخبار داغ خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت سازمان سینمایی بیشتر بخوانید مرضیه برومند خانم برومند نهاد صنفی پای کار موش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۵۰۹۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما به روایت سینما/ دیوار میان پایتخت و شهرستان با «آپاراتچی» فروریخت

فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهم‌ترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.

مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر، کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.

وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن تجربه داشته باشند، چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.

کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه ایران همچون کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای نمایش فیلم در سینمادارد و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب می‌شود، تصریح می‌کند: گاهی در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن است که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.

در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بود

وی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.

طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند، چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.

وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه غوغاسالاری فیلم‌های کمدی و گیشه‌پسند قدم می‌گذارید، کار دشوار می‌شود، اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبان دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.

کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این‌رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیرکمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب نخست تماشاچی‌ها باشد.

وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبان را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بنا گذاشتیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این‌رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه‌کنندگان و به‌تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و تنها بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرابرسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهد آفرینش آثاری بهتر باشیم.

تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهم‌ترین نکات آن بود

طاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهم‌ترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.

وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.

کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.

وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث می‌شود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.

طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

تصویر، هنری اثرگذار است

علیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.

وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که می‌شود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.

بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.

وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده می‌شود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.

استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.

وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.

به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.

کد خبر 748562